In alle stilte liet ik me voortdrijven door de tijd die voorbijgaat en zo in 1983 schakelde ik over van de "Kathedralen" op "De Stad". Is de ene niet, op een zeldzame uitzondering na, de natuurlijke en nabije omgeving van de andere ? En waar de kathedraal het heilige uitademt, broedt de stad deze uit. Men loopt niet verloren wanneer men van het ene naar het andere gaat.
Plaats van de kinderjaren van Marcel LUCAS in Laken.
Vandaag heeft de stad met zijn tentakels de ruimte ingenomen en de oude populieren, als ze daar nog bestaan, proberen de herinnering aan het spel van toen te bewaren.
1999 - Brussel (België)
1999 - Sionnet-Genève (Zwitserland)
1986 - Spy (België)
1985 - België
1985 - België
Ik heb altijd van de stad gehouden zelfs wanneer ze ons inmetselt.
Wanneer men goed zoekt vindt men er atijd een uitweg naar de grote ruimtes.
1984 - Charleroi (België)
Al mijn werken worden geboren uit een uitdaging. De menselijke geest is er een door zijn diepgaande mysterie en door zijn realisatie in aquarel. Rest de toeschouwer om zich in te beelden wat hij van dit vreemd amalgaam wil maken.
1984 - Charleroi (België)
1984 - Luik (België)
1984 - België
Parkeerproblemen en "grilligheid" ?
Er is altijd ergens een reddende plank
1984 - Vouvry (Zwitserland)
1983 - Lausanne (Zwitserland)
De straat, hart van de stad, hart van het leven dat ze beschermt. Nu eens luidruchtig, afstompend dan weer stil en beschermend, kronkelend onder de bruggen tussen de donkere of heldere hoeken.
1983 - Dinant (België)